[BeeCris][One Shot] ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ

ข้อมูลเบื้องต้น

“ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ” ร่างสูงที่นั่งอยู่ก่อนยกหน้าขึ้นมาจอหน้า laptop เพราะรู้สึกเหมือนเสียงนั้นกำลังพูดกับตน

“พอดีที่อื่นเต็มหมดแล้ว แต่ถ้าคุณไม่สะดวกไม่เป็นไรนะคะ” เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าเธอโดยไม่ตอบ ทำให้เธออธิบายเพิ่มพร้อมประโยคเกรงใจ

“นั่งได้ค่ะ ฉันมาคนเดียว” เขาตอบออกไป พร้อมลุกขึ้นขยับของบนโต๊ะออก เพื่อให้เธอนั่งได้สะดวก

“คุณจะรับอะไรเลยมั้ยคะ ฉันจะเรียกพนักงานให้” เนื่องจากเป็นเวลาช่วงเย็น เขาเดาเอาว่าเธอคงกำลังหาอะไรทาน ไม่งันคงไม่ออกมานั่งที่ห้องอาหารของโรงแรม

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เมื่อได้ยินคำตอบรับ เขาจึงหันไปเรียกพนักงานเพื่อให้นำเมนูมาให้กับเธอ ส่วนเขากลับมานั่งหันหน้าเข้าจอ laptop อีกครั้ง 

ฟังจากรายการอาหาร 2-3 อย่างที่เธอสั่งไป ไม่ทำให้เค้าแปลกใจเลยว่าทำไมรูปร่างของถึงได้ผอมเพรียวแบบนี้ ถ้าสูงอีกหน่อยก็คงเป็นนางแบบได้ไม่ยาก แต่สูงเท่านี้ก็เหมาะกับเธอดี สายตาจดจองอยู่กับ laptop ก็จริง แต่หูก็ยังทำหน้าที่ของมันได้ดี

“ฉันไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้ ไม่งันคงโทรมาจองที่ไว้ก่อนแล้ว ลืมไปเลยว่าที่นี้ขึ้นชื่อเรื่องห้องอาหารที่มีพระอาทิตย์ตก” เธอเอ๋ยประโยคชวนคุยขึ้นทำลายความเงียบ พร้อมสายตาที่มองออกไปยังวิวด้านนอก

“ขอโทษค่ะ ฉันรบกวนคุณทำงานรึป่าวคะ” เพราะเขาเอาแต่มองเธอโดยไม่ได้ตอบอะไร คงทำให้เธอเข้าใจผิด เค้าไม่มีสมาธิกับงานตรงหน้าตั้งแต่เธอเข้ามาแล้ว

“ไม่หรอกค่ะ งานไม่ได้สำคัญอะไรมาก ถ้าไม่มีคุณมานั่ง ฉันคงจะพลาดของสวยงามตรงหน้าไป” เขาตอบเธอพร้อมกับเก็บ laptop เข้ากระเป๋า เพราะเขาคงไม่ได้ใช้มันไปอีกสักพัก

“ฉัน คริส หอวัง ค่ะ คุณ ... ?” เธอเอ๋ยแนะนำตัว พร้อมกับเว้นวรรค เพื่อถามชื่อของเขา

“บี น้ำทิพย์ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนะคะ คุณคริส” เขาตอบชื่อของเขาออกไป ไม่ให้เป็นการเสียมารยาท แต่จริง ๆ เขารู้จักเธอ คงไม่มีใครในประเทศนี้ที่ไม่รู้จัก คริส ศิริน หอวัง นางเอกร้อยล้านจากภาพยนตร์ดัง

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณบี” เธอส่งยิ้มตาสระอิให้เค้า ก็หมวยนี้เนอะ น่ารักดี ยังไม่ทันได้ตอบอะไรออกไป พนักงานก็เดินมาเสริฟอาหารที่เขาและเธอได้สั่งไป

“อ้าว คุณก็ยังไม่ได้ทานหรอคะ ฉันเห็นคุณมานั่งอยู่โต๊ะนี้ตั้งนานแล้ว” ใช่ เขามานั่งทำงานรับลมอยู่ที่ห้องอาหารนี้นานแล้ว แต่ก็เพิ่งจะสั่งอาหารไปก่อนหน้าที่เธอจะมาขอนั่งด้วยได้ไม่นาน

“คุณแอบมองฉันหรอคะ” ประโยคของเธอ เขาแปลเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริง ๆ

“พอดีคริสแวะเข้ามาชมวิวนิดหน่อยค่ะ บังเอิญเห็นโต๊ะบีนั่งอยู่แค่โต๊ะเดียว คริสเลยจำได้ และเพราะเห็นบีนั่งอยู่คนเดียวตั้งแต่ตอนนั้น คริสเลยกล้าที่จะขอนั่งรวมโต๊ะกับบีด้วย” เธอตอบคำถามในใจของเขาได้หมด เหมือนรู้ว่าเค้าอยากจะถามอะไรต่อไป เราสองคนทานอาหารกันเงียบ ๆ พร้อมกับวิวพระอาทิตย์ตกที่สวยสมคำคุยของโรงแรม

“จะว่าอะไรมั้ยคะ ถ้าฉันจะขอถ่ายรูปคุณเก็บเอาไว้ ฉันสัญญาค่ะว่าจะไม่เอาไปปล่อยที่ไหน” ภาพตรงหน้าทำให้ช่างภาพอย่างเขาอดใจไม่ไหว ต้องหยิบกล้องคู่ใจออกมา โดยไม่ลืมที่จะถามความพร้อมของนางแบบจำเป็น

“ขอคริสเลือกรูปก่อนนะคะ ถ้าสวยก็ให้เอาไปลงได้ค่ะ แต่ถ้าไม่สวยคริสคงต้องขอให้ลบนะคะ ฮ่าๆ ล้อเล่นค่ะ แล้วก็ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกคริสเฉย ๆ ก็ได้ เหมือนเราเป็นเพื่อนมาเที่ยวด้วยกัน” เธอพูดพร้อมรอยยิ้มละลายใจ ใช่ เหมือนเขาจะติดใจรอยยิ้มสระอิ ของเธอเสียแล้ว

“โอเค ค่ะ บีจะไม่ทำให้คริสผิดหวัง” หลังจากจบประโยค เขากดชัตเตอร์ถ่ายรูปของเธอไปหลายมุม และคงเป็นเพราะเธอรู้มุมสวยของตัวเองอยู่แล้ว ทำให้เขาเพลินจนลืมเวลา

“คริสว่าสเต็กของบีคงเหงาแล้วนะคะ ทานก่อนมั้ยคะ” ประโยคนั้นของเธอ ทำเอาเขารีบเก็บกล้องด้วยความเขิน

“ขอโทษนะคะ บีไม่ได้เจอคนสวยที่ถ่ายสนุกมานานแล้วค่ะ” เขามั่วแต่ถ่ายจนลืมไปว่าเรากำลังทานข้าวเย็นกันอยู่ เธอเองก็ไม่ได้ทาน เพราะต้องมาเป็นนางแบบจำเป็นให้กับเขา

“ถ้ารูปออกมาสวยก็ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบรับด้วยรอยยิ้ม (อีกแล้ว ยิ้มแบบนี้อีกแล้ว) พร้อมกลับมาทานอาหารกันต่อ

“ถ้ารูปไม่สวย บียินดีให้คริสเอากล้องบีโยนลงทะเลไปพร้อมพระอาทิตย์ได้เลยค่ะ” เขาตอบกลับอย่างมั่นใจในฝีมือ

“บีมั่นใจขนาดนั้น ฉันอยากจะเห็นแล้วสิคะ”

“ตอนนี้คงยังไม่ได้หรอกค่ะ ต่อให้นางแบบสวยแค่ไหน แต่รูปบางรูปก็ยังต้องผ่านการโปรเซส เพื่อให้เป็นรูปที่สวยอย่างสมบูรณ์แบบ”

“บีตอบเหมือนทำงานด้านนี้

“ใช่ค่ะ บีเป็นช่างภาพสารคดีค่ะ”

“ยิ่งทำให้คริสอยากเห็นรูปแล้วสิ บีถ่ายสารคดีแนวไหนหรอ”

“ทุกแนวนะ ไปมาทุกที่ละ ทั้งเดินป่า ปีนเขา ลงทะเล บินบนฟ้า”

“ฟังดูน่าสนุก วันหลังชวนคริสไปบ้างสิ คริสก็อยากลองออกไปเจอโลกแบบนั้นบ้าง”

“คริสจะไหวหรอ ไม่ได้ดูถูกนะ แต่แต่ละที่ที่บีไปอะ มันค่อนข้างลำบาก”

“บีก็ไปที่ที่คริสพอจะไปได้ด้วยสิ” เธอกำลังอ้อนเขาหรอ เป็นประโยคแรกที่ผุดขึ้นมาให้หัวเขาหลังจากเธอพูดจบ

“ไว้จะลองหาดูนะคะ แต่ถ้าเจอแล้วบีจะชวนคริสยังไงละ” ใช่ เขากำลังคาดหวังบางสิจากเธอ

“IG มั้ยคะ บีเป็นช่างภาพอะ ต้องเล่น IG ใช่มั้ย” และใช่ เขาแอบผิดหวังนิด ๆ แต่ก็เข้าใจได้ ตอนนี้เธอกับเขา เราก็เหมือนคนแปลกหน้าที่แค่นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน

“ได้ค่ะ ..... ชื่อ ig ของบีค่ะ” เธอคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา คงกำลังกดค้นหา ig เขา

“ว้าว รูปสวยมากเลยบี บีถ่ายเองทั้งหมดเลยหรอ สุดยอด”

“คริสกด follow บีไปแล้วนะ” และเราก็อยู่กันในสถานะกำลังติดตามกัน...

จารอาหารถูกยกออกไปแล้ว แต่เราก็ยังไม่หยุดคุยกัน เราเหมือนเพื่อนสนิทที่จากกันไปนาน แล้วเพิ่งกลับมาพบกัน ถามไถ่เรื่องของกันและกันไปมาอย่างออกรส เขาทำให้ฉันยิ้มไม่หยุด และตื่นเต้นไปกับทุกเรื่องที่เขาได้พบเจอมา ส่วนเขาเองก็ดูจะสนุกไปกับเรื่องวงในต่าง ๆ ของคนในวงการบันเทิงที่เขาติดตาม เขาทำให้การเดินทางหนีโลกเดิม ๆ ของฉันไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด 

แต่งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกลา

“บีจะกลับวันไหนหรอ”

“อยู่อีก 2 วัน คริสละคะ”

“เหมือนกันค่ะ คริสลาพักมาได้แค่นี้ . . . แล้ว . . . จะเป็นอะไรมั้ย ถ้าพรุ่งนี้เราจะเจอกันอีก”

“.​ .​ . . .”

“คริสอยากเห็นรูปที่บีถ่ายคริสไปไง บีบอกว่าจะให้คริสเลือกก่อนจะเอาไปลง ig ไม่ใช่หรอ” ทำไมฉันยิ่งพูดเหมือนยิ่งแก้ตัวนะ

“ได้สิคะ งันวันนี้เราแยกกันเลยละกันนะ บีมีงานที่ต้องจัดการอีกหน่อย”

“จริงสิ คริสกวนบีใช่มั้ยเนี่ย ทำไมไม่รีบบอกละ” 

“ไม่หรอก งานไม่ได้รีบมาก”

“อือ ฝันดีนะบี”

“ฝันดีค่ะ คริส”

“สวยมากเลยบี คริสไม่เคยมีรูปกับพระอาทิตย์ที่สวยขนาดนี้เลยอะ ขอบคุณมากนะคะ”  รู้หรอกนะ ว่าเขาถ่ายรูปสวย แต่ก็คิดว่ารูปเธอที่ถ่ายตอนกำลังทานข้าวเย็นจะออกมาสวยขนาดนี้

“แบบนี้กล้องบีก็รอด ไม่ต้องลงไปเป็นสมบัติทะเลแล้วสินะ” 

“ใครจะใจร้ายทิ้งกล้องบีได้ลงคอ”

“วันนี้คริสมีแผนจะทำอะไรหรอคะ” นอน คือคำตอบที่ฉันคิดว่าก่อนจะเดินทางมาที่นี่ด้วยซ้ำ ฉันอยากพักผ่อนเยอะ ๆ ให้สมกับที่ทำงานมาอย่างหนัก แต่

“ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ บีละ” ทำไมตอบไม่ตรงกับที่คิดไว้ละ

“ถ้าคริสไม่มีแผน งันบีอยากขอรางวัลถ่ายรูปสวยจากคริสได้มั้ยคะ” อะไร รางวัลอะไร แล้วสายตานั้นคืออะไร รอยยิ้มนั้นอีก

“. . . บี อยากได้อะไร” ฉันถามออกไปแบบกลัว ๆ

“เป็นนางแบบให้บีหน่อยสิคะ”

“เฮ้อออ นึกว่าอะไร” ฉันถอนหายใจออกไปอย่างโล่งอก เขาก็ดูไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย

“แล้วคริสคิดว่าอะไรละคะ” นั้นสิ ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ย พอ ๆ 

“ป่าวค่ะ ไม่ได้คิดอะไร บีจะให้คริสเป็นนางแบบใช่มั้ย ได้สิ ไปกันเลยมั้ย” ฉันพูดแก้เขินก่อนจะเดินนำเขาไป

“บี ลองเปลี่ยนไปถ่ายภาพแฟชั่นบ้างมั้ย คริสแนะนำให้เอง” เพราะความจริงจังกับการถ่ายรูป บวกกับการกำกับท่าทางอย่างมืออาชีพ ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าหากเขาไปทางนั้นก็คงจะเก่งเหมือนกัน

“ไม่ละ” คำตอบสั้น ๆ พร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนไปของเขา ฉันถามอะไรไม่ดีออกไปรึป่าว

“พระอาทิตย์จะตกแล้ว บีว่าเราไปถ่ายกันกับพระอาทิตย์อีกสักรอบมั้ยคะ”

“อือ ไปสิ ขอสวยกว่าเดิมนะ”

“รับประกันได้เลยค่ะ”

“ไม่มีโต๊ะแล้วอะบี เอาไงดี” หลังจากถ่ายรูปเสร็จท้องก็ร้อง แต่เพราะวันนี้เราอยู่ด้วยกัน และเพลินไปกับการถ่ายรูป จนไม่ได้โทรมาจองโต๊ะก่อน

“รูมเซอร์วิสมั้ยคะ” เขาเอ๋ยขึ้นหลังจากมองหาโต๊ะที่ไม่ว่าง

“ก็ดีเหมือนกัน”

“ห้องคริส / ห้องบี” เราหัวเราะ ให้กับการเสนอห้องของตัวเองออกมาพร้อมกัน

“เป่ายิ้งฉุบมั้ย” ทำไมเขาชอบทำอะไรเป็นเด็กนะ แต่ก็น่ารักดี

“เป่า! ยิ้ง! ฉุบ!” ฉันออกกระดาษ เขาออกค้อน

“ห้องคริส ทางนี้เลยค่ะ” ฉันชนะ จึงออกเดินนำเขาไปยังห้องของฉัน เรื่องเป่ายิ้งฉุบฉันไม่เคยแพ้ใครอยู่แล้ว

“นี่ห้องคริสหรอคะ” เขาถามขึ้นหลังจากที่ฉันเดินมาที่หน้าห้องตัวเอง

“ใช่ค่ะ ห้องคริสเอง ทำไมหรอ” เขาไปไม่ตอบ แต่ชี้นิ้วไปที่ห้องข้าง ๆ แล้วจึงชี้กลับมาที่ตัวเขาเอง

“ห้องบีค่ะ” ห้องเราอยู่ติดกันบังเอิญเกินไปแล้ว เป็นเพราะเมื่อวานเราไม่ได้กลับมาจากห้องอาหารพร้อมกัน เลยไม่ได้รู้ว่าห้องเราอยู่ติดกันนี่เอง

“ไหน ๆ ก็อยู่ห้องติดกันแล้ว บีขอไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องบีก่อนได้มั้ยคะ”

“ได้ค่ะ คริสก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน” อาบด้วยกันเลยมั้ยคะ ไม่ใช่สิ!!

“บีคะ . . . ทานอะไรดีคะ คริสจะโทรไปสั่ง รูมเซอร์วิสไว้ก่อน อาบน้ำเสร็จอาหารคงมา” ไม่ใช่แบบที่พวกเธอคิดหรอก ฉันเป็นนางเอกนะ จะมาชวนใครอาบน้ำด้วยกันได้ไง

“บีขอ ....... ขอบคุณนะคะ” เขาบอกรายการอาหารที่ต้องการ เพื่อให้ฉันโทรไปสั่ง ก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดการตัวเอง

“กำลังจะโทรตามบีเลย อาหารเพิ่งมาเมื่อกี้” เธอเดินมาเปิดประตูให้เขา พร้อมกับคำที่ทำให้เข้างง

“คริสมีเบอร์บีด้วยหรอคะ”

“ใช้โทรศัพท์โรงแรมไงคะ” เขาลืมมันไปได้ยังไงกัน เขาเดินตามเธอเข้าไปในห้อง ภายในห้องของเธอไม่ต่างจากห้องของเขาที่อยู่ถัดไป รวมทั้งวิวด้วย

“เหมือนห้องบีมั้ย ห้องไหนดีกว่ากัน” สำหรับเขาห้องที่มีเธอคือห้องที่ดีที่สุด

“เหมือนกันเลยค่ะ”

เราเลือกทานอาหารกันที่ระเบียง ทานไปพูดคุยกันไป เหมือนมีแต่เรื่องให้เราคุยกันไม่รู้จบ และเมื่อ มื้ออาหารจบลง เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกยกมาแทนที่ เกมส์ง่าย ๆ ที่ใช้ในวงเหล้าจึงถูกนำมาเล่นด้วย มันทำให้เขาได้รู้ว่าเธอเองมีความสามารถพิเศษที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน นั้นคือการเต้น เต้นเก่งขนาดเป็นครูสอนเต้นเลยด้วย เพราะเขาไม่ค่อยได้ตามข่าวในวงการบันเทิงจะมีก็แค่ข่าวใหญ่ ๆ ที่คนต้องรู้กันทั้งประเทศเท่านั้น

“คริส สอนบีเต้นรำได้มั้ย” เขาตกใจตัวเองเล็กน้อยที่พูดแบบนั้นออกไป

“ได้สิ บีอยากเต้นแบบไหนละ” เธอยกเครื่องดื่มในแก้วขึ้นมาดื่ม ก่อนจะเริ่มขยับพื้นที่

“แล้วแต่คุณครูเลยค่ะ”

“เต้นรำหรอ ช้า ๆ เบา ๆ ดีมั้ย”

“อือ” เขาตอบพร้อมกับยืนขึ้น เธอเปิดเพลง และเข้ามาจัดท่าทางของเขา เธอค่อย ๆ สอนการก้าวเท้าให้เขา แม้จะถูกเขาเหยียบเท้าไปหลายครั้งแต่ก็ยังยิ้มอยู่ตลอด

“พรุ่งนี้บีกลับกี่โมงคะ”

“ออกจากโรงแรม 8 โมงคะ บีมีงานต้องไปทำต่อ”

“เช้าจังเลย เวลานั้นคริสเพิ่งจะออกมาทานเข้าเช้าเองค่ะ”

“งันบีคงต้องลาคริสคืนนี้” เขาอยากยอมแลกกับอะไรก็ได้ เพื่อให้เขาได้อยู่กับเธอแบบนี้ต่อไป แต่ไม่มีฝันไหนที่ไม่ตื่น อาจจะต้องโทษเครื่องดื่มที่ดื่มเข้าไป โทษแสงจันทร์ โทษทะเล หรือโทษตัวเขาที่ไม่ตอนนี้ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน ริมฝีปากเขาประกบเข้ากับส่วนเดียวกันของเธอ

“อืออ” มือเขาเลื่อนมาจับที่เอวคอด ส่วนมือของที่ค่อยสอนเต้นรำย้ายมาโอบรอบคอเขาไว้ เราจูบกันนานเท่าไรเขาไปอาจรู้ได้ มันต้องหยุดลงก่อนเธอจะขาดอากาศหายใจ

“บี . . .” เขาอยากพูดสิ่งที่อยู่ในใจเขา แต่ก็กลัวเหลือเกิน

“อืมม” ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรออกไป ปาดของเธอก็ประกบเข้ากับปากของเขา เขาจะถือว่านี้เป็นคำตอบแล้วกัน จากจูบที่อ่อนโยนหอมหวานก่อนหน้านี้ เปลี่ยนให้เป็นจูบที่เร้าร้อน เรียกร้องมากขึ้น

“เตียงมั้ย” เขาถามขึ้น เพราะคิดว่าตรงนี้คงไม่สะดวกเท่าไร

[เจอกันใน ReadAWrite นะคะ]

เธอหลับไปแล้ว แต่เขายังนอนลืมตามองเพดานนิ่ง มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของเขา เส้นทางชีวิตของเธอและเขาต่างกันมาก เขาควรจะทำอย่างไรต่อ ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอแม้จะเป็นแค่ช่วงสั้น ๆ แต่เหมือนเรารู้จักกันมานานแสนนาน เขายอมรับว่าเค้าหลงใหลในความสดใสร่าเริง และความเร้าร้อนของเธอ เขาจะต้องหาทางออกให้กับเรื่องนี้

 “ คริส.

ตอนที่คริสได้อ่านโน้ตใบนี้ บีคงออกมาแล้ว ขอโทษนะคะที่ออกมาโดยไม่ได้บอกลา เห็นว่าคริสกำลังนอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก บีกำลังออกเดินทางไปกับงานของบีอีกครั้งค่ะ เส้นทางของเราอาจจะทำให้พบเจอกันได้อยาก แต่บีจะพยายามทำให้โลกเหวี่ยงเรากลับมาเจอกันอีกครั้งให้ได้ค่ะ 

ดูแลตัวเองด้วยนะคะ 

บี. ”

End ?